Home » Limba Sarda » Demelas Stefano » Stefano Demelas: S'andada a mare de tiu Cicciu

Immagini del paese

ch14.JPG

Statistiche

Tot. visite contenuti : 11349470

Notizie del giorno

 
Stefano Demelas: S'andada a mare de tiu Cicciu PDF Stampa E-mail
Valutazione attuale: / 17
ScarsoOttimo 
Venerdì 23 Gennaio 2009 20:59

Zertu chi tiu Cicciu no fit naschidu in s'atta de s'ispiaggia, ca fit naschidu in d'una pinnetta covacada a restùju in Su Sassu. Sas bessidas suas fini pagas, ca fid'una familia povera e numerosa. Fid'obligadu a faghere sacrifissios mannos, da-e minore andaiat fattu a su babbu a zappare, a laorare e a zapp'in fattu. A zappitare a isalgare, e a su tempus a messare cun sa messadorza. A s'attunzu curoinzaiat a debbiare pro preparare sa terra pulida a su laolzu nou. Fit una roda chi no finiat mai.

In cussos tempos no b'haiat mancu iscola e haiat imparadu a ponnere sa frimma sua cun d'unu mastru improvisadu, unu zertu Baddinosu chi no faghiat solu de mastr'e iscola, ma faghiat puru s'alveri. Faghiat sos pilos a sa zente de su ighinu, cun d'una fosciga mesu marrada e cando su tagliu fit finidu a su tuju pariat chi b'haiat giompidu canes.

A pagu pagu si ch'est fattu mannu, ma s'isviluppu no fit meda e, essende unu pagu grenciu, l'haiana iscaltadu da-e su sejvissiu militare; e mancu in cuss'occasione est bessidu a logu. Mancarri chi haiada giompidu sos vintiun'annu fit sempre sutta sa direzione de su babbu e de sa mama, a faghere tottu su chi bi fit de faghere. Su babbu 1'haiat comporadu unu ju e andaiat puru a sa zoronada a laorare, a carrare pedra, a carruccare e ateras cosas chi si podian faghere cun d'una paja de 'oes.

Però a isigire su sejvidu, passaiat sempre su babbu. Zertu no ritiraiat dinari, ca dando su tribagliu beniat pagadu a istarellos de trigu. In pagas peraulas, tiu Cicciu no connoschiat mancu su inari. Bona parte de sa vida 1'haiat passada gai, pius solu che in cumpagnia. Ma b'haiat zente de su 'ighinu chi lu cheriat bene, ca fidi un'omine 'onu e si prestaiat a d'ogni bisognu.

Da chi haiat una chimbantina de annos, cun sos amigos hana dezisu de andare a mare. Immaginade cun cale mesu? Hana giuntu sos boes a su carru, hana postu unu pagu 'e provistas ca su viaggiu no fit pro una die, chi andende bi fini guasi una chida. Intantu in calchi modu che sunu arrivados a mare. S'ispantu de tiu Cicciu no si podet descriere, appenas chi hat bidu cussa massa de abba tott'umpare.

Bidiat sos de su logu chi ischiana nadare e da-i calchi rocca si ettaiana a cabuzzu. Issu, mesu assuconadu, a calecunu li ettaiat boghe: "Attinziona no ti bisestres!". Ma pianu pianu fit lende cunfidenzia cun s'abba e da chi est'arrividu abba a benuju s'est frimmadu e tottu attuddidu, guasi manchendeli s'alenu fit pessende de li suzzedere calchi cosa. Però fit in mare e no deviat istare in daisegus de nisciunu.

Sighende andare a dainanti l'est'arrivida s'abba a pernas. L'est'intrada custa tremuledda chi sos zoccos de sas barras s'intendian da-e tesu, sa conca si che fidi cuende intro sos coddos. Pro unu pagu de ora si l'hat passada male, ma poi cun sos cumpagnos hat cuminzadu a giogare, a bettare abba e a pittigare.

Sa 'ettada 'e sa manu no fit lebia e d'ogni tantu s'intendiat unu ticchirriu: "Ohi e malannu Ci'!". Ma issu bi fit lende gustu e pittigaiat piusu a crippu. Da chi nd'est bessidu da-e modde s'est colcadu in sa rena calda e de s'istracchidumine ch'haiat si ch'est drommidu. Cando sind'est ischidadu, poi de tres o batter'oras, fit tottu brujadu da-i su sole, chi pariat unu piberone. Sa pedde li fit friende a su puntu de si parrere in d'una graiglia. Tando hat cuminzadu a friastimos: "Malaitu su mare e chie mi l'hat postu in conca a bennere a-innoghe".

Pro tiu Cicciu s'andada a mare, a su postu de essere un'ispassu, fit unu male e triulu. Fin de cuddas dies cuminzadas male e finidas peus. Tando pro istare unu pagu 'ene si ch'est torradu a modde e, a su brinca brinca da una pedra a s'attera, hat postu su pè a unu 'erittu 'e mare. Hat cuminzadu a boghes e a tiffitanu chi nachi haiat postu su pè a una matta 'e prunizza; pruite haiat bidu sos isticcones nieddos attaccados a su calcanzu.

Sos amigos hana cuminzadu a riere e a li narrere chi prunizza in mare no bi nde naschede e no fit possibile de bi nd'haere. Issu giughiat su carrone avvelenadu e gana de bugliare no nd'haiat. Hat nadu: "B'hat pagu 'e riere, si no fit prunizza tando fit caralighe!". Tando s'hana fattu un'attera matta 'e risu e issu, cun su fele in dentese, hat nadu: "Deo mi so pijende su bagagliu e mi so avviende; si cherides bennere, benide; si no, faghide comente cherides".

Allontanendesiche da-e su mare, hat fattu giuramentu: "Su mare l'happo 'idu su 'e lu 'idere, si nos torramus a bidere da-e nou, cheret narrere chi 'enit a 'ue so deo, a sa Tanca Manna!".
Ultimo aggiornamento Venerdì 23 Gennaio 2009 21:24
 

Aggiungi un commento

Il tuo nome:
Indirizzo email:
Titolo:
Commento (è consentito l'uso di codice HTML):