Terra cara in agonia Stampa
Valutazione attuale: / 3
ScarsoOttimo 
Martedì 12 Luglio 2022 17:02

di Istevene Demelas

 

S’abbundanzi’est dende sos aidos,

da-e no fagher abbas primadias

pro pienare trainos e rios.

 

No bi sun de Ierru sas traschias

chi alimentaian sas funtanas:

oe sun pius mortas chi no bias.

 

 

Sas abbas de s’Attunzu soberanas,

chi chena ‘entu ‘enian serenas,

da-e Sardigna che paren lontanas.

 

 

Oh! Abbas de ‘Eranu, tantu amenas,

torradebonde a sa terra sidida,

sanende sufferenzias e penas.

 

 

Ogn’erva, ogni pianta est abbramida,

e dogni riu in sa cascia morzende

da-i sa tanta siccagna suffrida.

 

 

Cando torrades abbas, so preghende

de ‘ider traineddos in piena

coment’e cando, pizzinnu gioghende,

 

 

faghio abbarros cun terra e cun rena.

Poi l’isculaia totu in d’una

pro lu lassare currer senza pena.

 

 

Abba bella, pensa ite fortuna

chi donas a laores e masones

si falas bella pro s’intrea Luna.

 

 

Da-e oe in poi chi nos dones

unu diverso ‘onu cunsideru;

no nos deves punire che ladrones,

 

 

ca su pius de nois est sinzeru.

Nos est manchende s’abba ‘e buffare,

e de su sidis morimus aberu.

 

 

Che la finimus cuccur’a pare,

appit’a falar’abba da-e s’aera,

sempre de mancu nde cheret falare.

 

 

Nos unimus fatende preghiera

a su Tempus, ch’est fatende cundanna;

buglia non b’hada, chi sa cosa est bera.

 

 

De ‘ogni ‘essida tancad’est sa janna,

bi restat solu de ‘entu unu punzu.

Lassende tribulia e pena manna.

 

 

Abbas bellas torrade pro s’Attunzu!

 

 

 

Cfr. Poesias de Istevene Demelas, a cura di Azzurra Solinas e Roberta Demelas,  ed. Grafiche EsseGi srl, Perfugas 2012, pagg. 37-38

Ultimo aggiornamento Martedì 12 Luglio 2022 17:16