Home » Limba Sarda » Demelas Stefano » Fiadu tzegu

Immagini del paese

Chiaramonti panorama 5.JPG

Statistiche

Tot. visite contenuti : 10911258

Notizie del giorno

 
Fiadu tzegu PDF Stampa E-mail
Valutazione attuale: / 5
ScarsoOttimo 
Venerdì 13 Settembre 2019 16:30

di Stefano Demelas


Pascale[1] nò jughet ojos

cun sa tiva leat trata

che resolza jughet s’ata

cando sebestat sa fera.

Faghet medi’e manera

mudu chena relata,

nò importat sa cumbata

iss’ignorat su dolore.

Si su ent’est in favore

si movet cun sa micada,

cudd’amorosa mirada

che lu ponet in trobojos.


Cun sa tiva leat trata,

Pascale nò jughet ojos.

 

Nò l’importat sa cultura,

nò leat liber’in manu,

s’istudi’est un arcanu,

gai puru s’iscritura.

Est’amant’e s’avventura

finas si peccat’a tontu,

a sa lott’est sempre prontu

a istoccadas a giogare,

abile fort’a nadare

in pischinas e in pojos.


Cun sa tiva leat trata,

Pascale nò jughet ojos.

 

De cant’est tzegu, Pascale

si ch’iscudet a buinu,

a s’appajip’in su caminu

da ‘ennarzu a su nadale.

Sa zente ‘nde narat male

de sa sua balentia,

ma in sa terra rodia

cheret fagher semenada,

in terra mai tzapada

cheret fagher’isforrojos.


Cun sa tiva leat trata,

Pascale nò jughet ojos.

 

Si b’hat mustatzos puntzudos,

isse seberat sa gherra,

fin’a ‘nde ponner in terra

sos chi sun pius atzudos.

In sos canales fungudos

cun fortza s’aberit gianna,

teteru che una canna.

Est nevi’e paret ossu,

si che ruet in su fossu

nò ‘nde timet de innojios.


Cun sa tiva leat trata,

Pascale nò jughet ojos.

 

In sas dies de sa festha,

sa tiva la jiughet fine,

iss’est lead’a macchine

ma fortza jiughet in testa.

Pessat sempr’a sa forestha

che profumadu giardinu,

c’hat in conca su pedinu

che i su lup’a s’anzone.

Sempre cudd’est sa rejone:

fagher amenos abbojios.


Cun sa tiva leat trata,

Pascale nò jughet ojos.

 

Est tontu che una tzucca,

ma sempre cun sa minata,

che resolza jiughet s’ata

pro abberrer sa traucca.


Per questa poesia, l’autore ha ricevuto un riconoscimento al Premio Città di Ozieri nel 2016.



[1] Pascale, ovvero Pasquale, per i ragazzi della mia generazione era l’allegoria del pene. A quel tempo, era disdicevole parlare apertamente di quella parte del corpo, assai irrequieta.

 

Ultimo aggiornamento Venerdì 13 Settembre 2019 16:43
 

Aggiungi un commento

Il tuo nome:
Indirizzo email:
Titolo:
Commento (è consentito l'uso di codice HTML):