Chissà si forrojende in sos alzios, inue sos ranzolos a iscampiàdas
s'an tessidu tramas e afficos, pot'agattare, a oros chena biccos, retrattos de cuddos giajos mios, ch'in ammentos no appo, nè in fentòmos. E l'app'a isterrer sas pijas ischizidas pro che 'ider intro su risittu cuadu, in prammu 'e manu un'iscutta torradu a connoscher de nou lughe 'ia. E movitìa s'ojada torr'atzesa at'aer pro me cun tzinnu 'e cuntentesa, fatendemiche sebestare inie assimizos chi agatte crasa in fizos. Cun nòdidu faeddu de omine atzùdu m'as'a contare de sa pelèa cumprida pro m'issinzare àndalas de giùdu, inue che sun sas abbas chena ludu. Su 'acchiddu intostigadu chi as lassadu, forsis, m'as'apporrire pro sighire in custu andare a tàmbulu e a s'inzerta.
RITRATTI NASCOSTI (Traduzione in italiano a cura dell'autrice)
Chissà se rovistando antichi armadi, / dove i ragni a più riprese / si hanno intessuto trame con speranze, / possa trovare, coi bordi ormai smussati, / ritratti di quegli avi, / che non ho nei ricordi / né rammèmoro. / E distenderò / le pieghe sbiadite / per vedervi dentro / il sorriso celato, / sulla mia mano / un attimo tornato / per conoscere ancora / luce viva. / E lievi mosse, / a nuovo illuminato / lo sguardo avrà per me, / con cenni d'allegria, / facendomi scovare / in mezzo somiglianze / che possa ritrovare / un domani nei figli. / Con voce distinta / d'uomo ardito / mi racconterai / l'affanno compiuto / e mi svelerai / sentieri di saggezza, / dove scorrono acque / senza fango. / Il bastone ricurvo / che hai lasciato / forse, mi porgerai / per seguitare / in questo barcollante / e incerto andare.
Le foto: 1a - uno scorcio del centro storico nel primo '900; un calzolaio lavora all'aperto nella via Rosario. 2a - Panorama di Chiaramonti ripreso negli anni Trenta da Codinarasa |
Sa poesia de Maria est piena de sentidos diligos e fortes chi mustrant sa fortza de s'amore pro sas raighinas suas.
A Maria Sale amus dimandadu, da-e ora, de nos mandare ateras poesias suas. Isperamus chi si dezidat.
Saludu meda.
---
Paret chi si siat dezisa. Già fid'ora! Devo narrere che mi fio finzs istraccadu 'e l'invitare. Como paret chi eppat dezisu de nos iscultare. Deo puru, coment'e a tie, nde so cuntentu. (c.p.)