Home » Limba Sarda » Seu Giuanne » Tore Patatu: a un'ispuntinu cun Giuanne Seu

Immagini del paese

Castello 24.JPG

Statistiche

Tot. visite contenuti : 10622583

Notizie del giorno

 
Tore Patatu: a un'ispuntinu cun Giuanne Seu PDF Stampa E-mail
Giovedì 14 Febbraio 2008 04:56

Tore Patatu at iscrittu:

Deo cun tiu Giuanne Seu apo àpidu sempre un'amistade manna; e rara fit sa chida chi non nos bidiaimus. Mi cunsideraiat e mi cheriat bene, siat ca fia amante de sa poesia e de su càntigu a chiterra, siat pro sas bideas pulìticas chi aimus tottos duos in cumone. E, ogni tantu, cantaimus umpare in poesia. Si fimus solos, mi aggiuaiat e mi cunsizaiat; si b'aiat àttere, o cantende o aiscultende, mi attaccaiat malamente e mi nde naraiat de ogni colore, sempre, però, cun ironia manna e cun mannu rispettu: si la leaiat cun su patatu, deo mi la leaio cun s'ozu seu e gai nos appentaimus.

Addaghi finiaimus de cantare, cando fimus solos, lu preguntaio pruite, invece de attaccare s'àtteru chi cantaiat cun nois, attaccaiat a mie. E issu mi rispondiat riende: "Ello non dèvene nàrrere chi ti rispetto ca ses zaramontesu e... professore puru".

Una die m'at cumbidadu a andare a Càniga a un'ispuntinu de amigos suos, chi l'aian cumbidadu paritzas boltas e non bi fit andadu mai: "Si m'accumpagnas, custa 'olta los accuntento". L'apo nadu chi emmo e semus partidos. Cun nois est bènnidu puru tiu Battista Marras, bonorvesu, chi fit poete de palcu, de calidade inferiore a tiu Giuanne. Però, gai, in buttighinu e in ispuntinos si la iscampugliaiat bene.

Arrividos a sa campagna de Càniga, acciapamus a Brichetto, unu de Sas Puntas, chi fit istadu in sas Magistrales cun megus, ma in classe diversa; e cantaiat isse puru calchi ottavighedda, su tantu de si divertire e de fagher divertire. Fattos sos saludos e sas presentassiones, a tatza de 'inu in manos, fora, sutta a una tettoia a incannittadu addainanti a sa domo, comintzamus a cantare in poesia, deo, Brichetto e tiu Giuanne. Tiu Battista non s'est trattesu pro nudda cun nois e, de comente si nd'est faladu da sa vettura, si ch'est intradu in s'appusentu, ue fin cughinende, e non s'est bidu pius.

Comente e sempre, ca bi fit cuddu cumpagnu meu de iscola, si l'at leada contr'a mie, nende chi devia imparare ca issu fit già antzianu e deo devia leare su postu sou in s'Elicona zaramontesa e, si no imparaia, invece de professore in sa funtana de Ipocrene mi passaian a bidellu e gai sighende, comente faghiat sempre. Brichetto su cumpagnu meu, daghi at bidu chi deo fia in difficultade, lottende cun cuddu leone mannu, at fattu che s'àinu de Trilussa, chi, bidende su leone betzu e isdentigadu chi tottu l'imbeffaian e lu pittigaian ca non resessiat pius mancu a si catzare sa musca, est andadu e l'at iscuttu duos calches. Edducas, Brichetto puru at comintzadu a si la leare contr'a mie chi, non bastaiat chi fia gherrende cun difficultade cun sas francas mannas de Giuanne Seu, bi fit puru issu, sa muschitta minore chi tentaiat de mi dare fastizu.

Tando, deo, cun sa còntiga de andare a mandigare, ca aia fàmine, lis apo nadu de nde la sessare chi podiaimus cantare daboi 'ustadu. Aia s'ispera de nde carrare a sa parte mia nessi tiu Battista, chi non cumprendia pruite non si fit trattesu cun nois a poetare. De comente semus intrados, amus cumpresu s'ascamu. Sos chi fin intro sa domo, in su peristantu chi nois fimus cantende, s'aian mandigadu tottu su porcheddu, lassèndennos battor rabanellas pittigosas e chimbe costas de lattuca allizada.

Nois aimus onoradu sa poesia e s'ispìritu e issos aian onoradu su porcheddu e, subra a tottu, sa matta. No che semus andados a fiagu 'e arrustu cun su fàmine a calascios.

Paritzas dies appoi, m'at torradu a telefonare, nèndemi si l'accumpagnaia torra a sa mantessi domo, pro un'àtteru ispuntinu.
"Non sezis ischeddadu?", l'apo nadu riende.
E issu m'at rispostu: "Custa 'olta de porcheddos bi nd'at duos".
E deo l'apo nadu: "Tiu Giua'! Già l'ischides ch'in Zaramonte a ispuntinos ue non b'avantzat nessi su mesu de s'ite mandigare non si b'andat!".
M'at pregadu e torradu a pregare, ma, sigomente su lèpere masciu si futtit una 'olta solu, non bi so andadu.

Su die infattu l'apo telefonadu pro ischire comente fit andadu s'ispuntinu e m'at nadu chi l'aian torradu a coglionare. Custa 'olta l'aian frigadu cantende a chiterra; a issu, a s'àtteru cantadore e a Antroneddu, unu sonadore de Cheremule, chi faghiat su panetteri e aiat battidu puru su pane appena bessidu dae su furru, caldu caldu e modde modde.

Deo mi so postu a rìere e issu m'at nadu: "Tore', non bi torro pius, mancu si mi pregan che a Deu. E pensare chi unu de sos duos porcheddos l'aia comporadu deo, ca unu mi pariat pagu! Però los apo immortalados in unu sonetto.

Tiu Giuanne no iscriiat mai sas poesias suas. Las teniat a mente. Naraiat chi issas devian mòrrere cun isse. Deo apo accabidadu paritzos sonettos suos, ma iscrièndelos a imbrogliu. Sas poesias las naraiat in lestresa, in modu chi nisciunu si las esserat ammentadas; e non b'aiat bessu de bi las fàghere torrare a ripìtere. Tando deo mi attretzaia de rezistradore e bi las rezistraia chena chi isse si nd'esseret abizadu. E gai apo fattu puru tando, cando m'at retzitadu custu sonetto de sos ispuntinadores de Càniga:

In d-una zona a Càniga vicinu
bi fàghene onzi die bocchidorzu.
Sos amigos b'accudin a puntinu
comente e tantos corvos a mortorzu.

Mandighende e buffende birra e binu,
s'attatan che porcos in presorzu;
o fiadu 'ulu o fiadu caddinu,
si salvat pro meràculu su corzu.

Daboi, si si trattat de burricu,
còghene petta, fressura e bentràmine,
mancarri siat tostu che su piccu.

E ite si lis durat cussu fàmine!
In cussa zona non bi nd'at afficu
de poder allevare bestiàmine.

Ultimo aggiornamento Domenica 02 Marzo 2008 23:27
 

Aggiungi un commento

Il tuo nome:
Indirizzo email:
Titolo:
Commento (è consentito l'uso di codice HTML):